پیش می آید با ید قبل از هر چیز به تناسب شیمیایی فاز گاز با فاز مایع بستر توجه داشت بعنوان مثال اگر فاز مایع خواص قلیایی داشته باشد نمیتوان از گازهایی با

ماهیت اسیدی استفاده نمود زیرا ممکن است قبل ازشکل گیری اسفنج(فوم)این گاز

 توسط سیستم خنثی وجذب گردد.(عکس این مطلب نیز صادق است)

بنا براین تناسب شیمیایی وفیزیکی دو جزء اسفنج ساز بسیار مهم است.

در کنار این امر، موارد قبلی که ذکرشد و موثر در تولید مواداسفنجی هستند در کنار همدیگر میتوانند ما را در رسیدن به فرم ایده آل فوم یاری نمایند.

آیا میتوان فوم پلی اتیلن ساخت؟

جواب به این سوال از چند جنبه قابل بررسی است.

نخست اینکه  تولید فوم از گرانولهای نهایی پلی اتیلن مورد نظر باشد.

ودوم اینکه در حین پلیمریزاسیون، فرایند اسفنج سازی اتفاق بیافتد.

در فرض اول:

چنین پلیمرهایی که در دمای معمولی جامدند(پلی اتیلن وپلی پروپیلن و....) یا حلالیت پایینی در حلالها دارند ویا وجود حلال سبب اختلال در شکل اسفنجی آنها میشود قالبا باید در حین فرایند ذوب(که در فاز مایع هستند به شکل اسفنج در آیند وخوشبختانه گستره بزرگی از گازها میتواند به این منظور به کار روند) به شکل اسفنج در آیند.

یعنی در دمایی نزدیک به نقطه ذوب (کمی بالاتر) به سرعت گاز در این سیستم تزریق شده(همراه با همزدن سریع) ودر زمان مشخص با سرعت سرد میگردد.

البته روشهای مختلف وخوبی باید وجود داشته باشد اما بدلیل پرهزینه بودن این روشها ونیز ویژگیهای فیزیکی این نوع پلیمرها مثل دانسیته بالا وسختی(بدلیل پلاستیک بودن این مواد) کمتر مورد بحث صنعتی هستند.(یا شاید بنده بی اطلاع هستم)

در فرض دوم:یعنی برای اسفنج سازی در حین پلیمریزاسیون نیازمند یک تکنولوژی

بالا هستیم که بحثی طولانی در این زمینه پیش روی ماست.یک مثال تقریبی از این

حالت پلی استایرن هایی است که توسط حلال حجیم میشوندودر نهایت به شکل

 یونولیت یا فیبر تولید میشوند البته این مثال ناقص است